Rozdział 12. Rozsterki.

- Ginny, czy to możliwe by w tak krótkim czasie mogłabym się w kimś zakochać? – zapytałam swoją przyjaciółkę. Po wizycie Astorii nie miałam ochoty widzieć kogokolwiek, jednak ani Draco, ani Ruda nie pozwolili mi na użalenie się nad sobą. Zwłaszcza Draco, dlatego zostawił nas obie i razem z Diabłem zaszył się w swoim pokoju. Nawet nie wiem, co oni tam robią.
- Mówiąc kimś masz na myśli Malfoya, tak? – przenikliwe spojrzenie Rudej można by porównać do badania rentgenowskiego, a na moich policzkach pojawił się rumieniec.  – Myślę, że mogłaś się zakochać, tylko, że.. To dzieje się tak szybko, nie sądzisz Miona? Ta cała historia z Ronem, ty i twoja depresja. Jutrzejsza rozprawa rozwodowa. Ja na twoim miejscu zastanowiłabym się trochę.
- Wiem, wiem. Po prostu.. Dzisiaj, kiedy była tu Astoria powiedział dwa słowa. Nasz dom. Nigdy te słowa nie miały dla mnie takiego znaczenia, jak wypowiadał je Ron, czy moi rodzice. W tym momencie poczułam się bezpieczna, kochana. Od samego początku widzę w jego oczach troskę o mnie. Nie wiem, co on do mnie czuje.. Czasami mam wrażenie, że Draco pomaga mi, bo wie, że w ten sposób może zaspokoić swoje sumienie, za to, że nie pomógł swojej matce.. Mimo iż to nie była jego wina. On jest taki zamknięty w sobie.. Trudno cokolwiek powiedzieć.. Wtedy na cmentarzu, kiedy walczył o mój powrót. Widziałam w jego oczach tyle emocji. Od zrezygnowania aż po troskę, miłość, bezgraniczne oddanie.. A może to był tylko wymysł mojej chorej wyobraźni?
- Wiesz, że gadasz jak ta Grangerówna, którą znam ze szkoły? Ta, która chciała racjonalnych dowodów na wszystko, bo zawsze szła za głosem rozumu?
- To jego zasługa, Ginny.
- Wiem. A co do Draco.. Najpierw skup się na rozprawie, a potem.. Potem będzie musieli znów porozmawiać. Szczerze. I tym razem, to ty będziesz musiała odkryć siebie, nie on. Wiem, że dużo przeszłaś i nie chcesz na razie się angażować w żaden związek, ale sama wiesz najlepiej, że to Draco jest twoim lekiem na zbolałą duszę. Oboje dużo przeszliście w życiu. Macie za sobą takie doświadczenia, jakich nie ma nie jeden pięćdziesięciolatek.  Jednak musicie sami porozmawiać o swoich marzeniach, pragnieniach, troskach i o tym, czego obydwoje się boicie. Znam Draco i wiem, że on też się od ciebie uzależnił. Może właśnie w tym tkwi rozwiązanie. Waszej wzajemnej chęci pomocy. Bo ty tak samo jak on ciągniesz go ku lepszemu, ku górze.
- Nie wiem, Gin.. Sama nie wiem..
- Zobaczysz, wszystko się ułoży. Pozwól losowi biec swoim torem. I nie martw się. Właśnie. Mam do ciebie prośbę.
- yy, jaką?
- Hermiono Jane Granger czy zgodzisz się zostać matką małej Amelii Rosemary Zabini? – zaskoczenie malujące się na mojej twarzy było widoczne. Rosemary. Ruda pamiętała o tym, że tak chciałam nazwać swoją córeczkę. Ze łzami w oczach zgodziłam się, jednocześnie pytając o ojca chrzestnego.. Oczywiście będzie nim Draco.
Tak zaczynało się moje nowe życie.


***

- Żartujesz sobie? Ta dziwka znowu was nachodziła? Ta to ma tupet.- Wiedziałem, że Blaise będzie tak samo zły na Astorię jak ja.  – Smoku, oczywiście masz zaplanowaną zemstę? To już drugi raz jak ta wywłoka wpierdala się z buciorami do waszego życia. – W zasadzie nie dotarł do mnie sens tego zdania, skupiłem się na słowie waszego. Właśnie. Sam powiedziałem, że Astoria ma spieprzać z NASZEGO domu. Ale czy Granger po tym wszystkim, co przeszła pozwoli mi się do siebie zbliżyć? Czy ja w ogóle mam prawo myśleć o niej, jako o kobiecie, którą chce spędzić resztę życia. Nie zasługuje na nią. Nikt nie zasługuje. Jednak serce nie sługa. Od samego początku moje zauroczenie zaczęło przybierać na sile by wreszcie stać się miłością. Bezinteresowną miłością.  Chciałbym, żeby Hermiona podzielała moje uczucia, jednak dla mnie najważniejsze nie są moje pragnienia, lecz jej szczęście. Bo właśnie tym jest miłość. Pragnieniem szczęścia drugiej osoby, bez uwzględniania siebie. Kochałem ją, ale nie chciałem jej skrzywdzić. Moje rozmyślania przerwał głos Blaisa, który od dłuższej chwili, próbował przywrócić mnie do „ świata żywych”.
- Ej, Draco? Draco, kurwa żyjesz chłopie? DRACO !! Smoku, do cholery, bo zniszczę twoją platynową fryzurkę.. MALFOY!!!
- Nie drzyj się tak, jestem.. Zamyśliłem się po prostu, nie musisz od razu ogłaszać III wojny światowej. Tak, mam zaplanowaną zemstę na Astorii, a ty mi oczywiście w niej pomożesz. –  Na moją twarz wpłynął ironiczny uśmieszek. Diabeł miał podobną minę. – Pamiętasz jak na wakacjach w Saint Tropez Nott powiedział, że niedaleko są niezłe panny do wynajęcia? Tak, to dobrze. Teraz słuchaj. Jedną z tych panienek była nasza „ulubiona” ślizgonka  Astoria Greengrass. Tak więc ta blondyneczka,  dziedziczka fortuny rodu Greengrass szczycącego się nienawiścią do mugoli pracowała w mugolskiej agencji towarzyskiej jako kobieta do wynajęcia. Mam z tamtego okresu kilka fotek, naocznych świadków, którzy oczywiście za odpowiednim wynagrodzeniem opowiedzą jej historię. Co z tym zrobimy? My sami nic. Ale myślę, że tą historię chętnie od nas odkupi Prorok Codzienny, Czarownica i inne plotkarskie magazyny. Znasz, więc tytuły jutrzejszych gazet. Twoja rola to poinformowanie gazet, jako, że ciebie nie łączyły z nią żadne relacje. Ja chce uniknąć skandalu typu: Malfoy mści się na byłej kochance. No wiesz.
- To żeś to wymyślił. Przecież jej matka ją wydziedziczy. Chociaż jakby spojrzeć na to z drugiej strony, to Greengrass ma już zawód wyuczony. – W tym momencie obaj wybuchnęliśmy śmiechem, lecz Zabini szybko spoważniał.. – Dobra, Draco. Znamy się nie od dziś i wiem, że oprócz wizyty Astorii coś jeszcze cię niepokoi, więc powiedz staremu kumplowi, co.
- Przesadzasz, nic się nie dzieje.
- Nie wcale, oprócz tego, że ciągle jesteś zamyślony i nawet nie starasz się tego ukrywać jak zwykle. Ja wiem, że Ty jesteś Draco Malfoy, najlepszy w ukrywaniu swoich uczuć, wiem, że masz podzielną uwagę i zawsze wiesz, o co chodzi, ale teraz przyszedł chyba czas na to, żebyś się wyspowiadał i powiedział, co ci leży na sercu. Przecież wiesz, że ja cię nie ocenie, tylko chce ci pomóc. Do cholery jestem twoim przyjacielem!
- No dobra. Wszystko sprowadza się do Granger. Podczas Wielkiej Bitwy uratowałem jej życie. W tamtym czasie zauroczyłem się nią i nie mogłem o niej zapomnieć. To było głównym powodem, dla którego zaangażowałem się w poszukiwania Gryfonki. Potem, kiedy już trafiła pod mój dach, to uczucie zamiast słabnąć zaczęło przybierać na sile. Kocham ją, Blaise. Kocham ją i chce tylko by była szczęśliwa. Wiem, że na nią nie zasługuje, ale chce być obecny w jej życiu. Nie wiem, co mam robić, z resztą nie chce dokładać jej zmartwień. Jutro rozprawa rozwodowa, a co za tym idzie spotkanie z Weasleyem, nie wiem jak ona na to zareaguje. Boję się przyszłości.. Przecież ona zniknie z mojego życia, bo ja dla niej nic nie znaczę.. Rozumiesz?
-  Wstrzymaj się do jutra. Po rozprawie będziesz musiał z nią porozmawiać. Nie przerywaj mi, Draco. Będziesz musiał być z nią szczery. Sami będziecie musieli dojść do porozumienia. A tak w ogóle wiesz, co ja myślę? Że nasza Gryfoneczka też ma coś do ciebie, ale naprawdę szczera rozmowa jest kluczem do rozwiązania waszych relacji.. Tyle ci mogę powiedzieć.
- Nie gadajmy, pijmy. – W głowie miałem mętlik, ale musiałem sobie to wszystko sam poukładać. Diabeł miał rację, szczerość w naszym przypadku mogła pomóc, albo mogła coś zniszczyć. Tylko, która droga jest właściwa?

***

16 kwietnia. Ten dzień miał być końcem mojego zniewolenia. Ten dzień miał sprawić, że już na zawsze zapomnę o człowieku, jakim jest Ronald Bili s Weasley. Jest dopiero piąta rano, a ja już leże w łóżku. Nie mogę spać. Przez całą noc przekręcałam się z boku na bok, męczona obrazami mojego życia z Ronem. Sprawę uczuć do Draco postanowiłam odłożyć na później. Pójdę za radą Ginny, w końcu, kto, jak kto, ale przyjaciółka zawsze racje ma. Rozprawa miała zacząć się o dziewiątej. Nie wiedziałam, czego się mam spodziewać, w końcu Ron zawsze ma jakiegoś asa w rękawie. Od Harrego i Draco dowiedziałam się, że niezbyt dobrze znosi pobyt w Azkabanie. Wiem, co to oznacza dla mnie, jest zły i będzie chciał mnie oczernić jeszcze gorzej niż dotychczas. Zbierając swoje rzeczy poszłam do łazienki, by wziąć relaksującą kąpiel. Nalałam do wanny olejku o zapachu pomarańczy i pogrążyłam się w rozmyślaniu na temat swojej przyszłości. Ten rozwód to klucz do mojego dalszego życia. To dziś zakończę ten etap i zacznę nowy, może lepszy, może gorszy. Wiem jedno, że zacznę go w otoczeniu osób, które są ze mną, które zawsze mi pomogą. W otoczeniu osób, które mnie kochają.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hej.
Rozdział był pisany na telefonie, w trakcie drogi na pielgrzymkę do Częstochowy. Przepraszam bardzo za błędy stylistyczne, gramatyczne, brak przecinków czy ich nadmiar i tak dalej.
Dziękuje wszystkim komentującym, miło czyta się komentarze dlatego prośba do każdego PRZECZYTAŁEŚ - SKOMENTUJ. Twoja opinia naprawdę jest dla mnie ważna.
Zostało mi już tylko ok. 2 rozdziałów do napisania i oczywiście epilog.:) Tak więc jeszcze przez trzy tygodnie (raczej nie będę zawieszać bloga, ani opóźniać dodawania rozdziałów) będę zajmować wam czas tymi wypocinkami.:)

CZEKAM NA WASZE OPINIE.
Pozdrawiam,

la_tua_cantante_